ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ (Φ. 1911)

Δάκρυ ὅλου τοῦ ἔθνους

 

10 Οκτωβρίου, 2024

Εἶναι πραγματικὰ συγκλονιστικὸ τὸ βίντεο τῶν 30 δευτερολέπτων, ποὺ μέσα σὲ λίγες ὧρες ἔκανε τὸν γύρο τοῦ Διαδικτύου μὲ περισσότερες ἀπὸ ἕνα ἑκατομμύριο προβολὲς καὶ χιλιάδες σχόλια ἐπαινετικά. Ἐπαινετικὰ γιὰ τὸ παλληκάρι μὲ τὸ ἀετίσιο βλέμμα, τὸν 24χρονο Εὔζωνα τῆς Προεδρικῆς Φρουρᾶς Γιῶργο Τσιοῦλο, ὁ ὁποῖος στέκεται γιὰ τελευταία φορὰ ἀκίνητος στὴ σκοπιά του, ἐνῶ δάκρυα ραίνουν τὸ νεανικό του πρόσωπο, σταλάζοντας ἀπὸ τὸ πηγούνι ἐπάνω στὴν τιμημένη φορεσιὰ τοῦ Ἕλληνα στρατιώτη μὲ τὰ τσαρούχια καὶ τὴ φουστανέλα. Ἦταν ἡ τελευταία του ὑπηρεσία.

«Ἦταν πολὺ συγκινητικό. Σκεφτόμουν ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχω ζήσει. Ὅτι ἔκανα περήφανους τοὺς δικούς μου. (…) Δάκρυσα, γιατὶ ἤξερα ὅτι δὲν θὰ εἶχα τὴν εὐκαιρία νὰ τὸ ξανακάνω. Πέρασαν ἀπὸ τὸ μυαλό μου ὅσα ἔχω ζήσει ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα. Νιώθεις τρομερὸ δέος ὡς Εὔζωνας», δήλωσε ὁ ἴδιος ἀργότερα σὲ τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ τοῦ «ΑΝΤ1».

Ἡ ἀδελφὴ τοῦ Γιώργου, ἡ ὁποία τράβηξε καὶ τὸ βίντεο, περιέγραψε τὰ δικά της συναισθήματα: «Εἴμαστε ὅλοι πάρα πολὺ περήφανοι γιὰ τὸν Γιῶργο μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ βρίσκονται στὴν ἴδια θέση. Εἶναι πολὺ τιμητικὸ αὐτὸ ποὺ κάνουν, καὶ λίγοι μποροῦν νὰ τὸ καταλάβουν. (…) Μεγάλη συγκίνηση. Ἀπερίγραπτη! (…) Θαυμασμός! Δέος! Συγκίνηση! (…) Εἴμαστε περήφανοι γιὰ τὸν ἀδελφό μου καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν Προεδρικὴ Φρουρά».

Τὰ δάκρυα τοῦ Εὔζωνα συγκίνησαν καὶ τὸν ἴδιο τὸν Πρωθυπουργό, ὁ ὁποῖος κάλεσε τὸ παλληκάρι στὸ Μέγαρο Μαξίμου καὶ εἶχε συνάντηση μαζί του, μετὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ἔγραψε σὲ ἀνάρτησή του: «Τὰ δάκρυα τοῦ Γιώργου γιὰ τὴν τελευταία του σκοπιὰ ὡς Εὔζωνα μᾶς συγκίνησαν καὶ μᾶς γέμισαν περηφάνια! Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἑλλάδα ποὺ θέλουμε» («iefimerida.gr» 20-9-2024).

Δὲν εἶναι μόνο δικό σου τὸ δάκρυ, Γιῶργο. Εἶναι καὶ δικό μας. Ὅλου τοῦ ἔθνους. Ὅλων ὅσοι ἀκόμα μποροῦν νὰ δακρύζουν γι᾿ αὐτὴ τὴν «ὄμορφη καὶ παράξενη πατρίδα», τὴν τιμημένη. Ὅλων μας δάκρυ εἶναι αὐτὸ γιὰ τοὺς ἥρωες καὶ μάρτυρες, γιὰ τὰ αἵματα καὶ ἱδρῶτες καὶ δάκρυα ποὺ πότισαν αὐτὰ τὰ χώματα, τὰ ἅγια καὶ ἱερά. Δάκρυ περηφάνιας. Συνάμα καὶ λύπης γιὰ τὸ ὅτι, ἐπὶ δεκαετίες τώρα, κυβερνήσεις καὶ ὑπουργεῖα δυσ­τυχῶς δὲν παιδαγώγησαν τὴ νεολαία τοῦ τόπου αὐτοῦ μὲ τὶς μεγάλες ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικὰ τῆς φυλῆς μας. Δὲν θέριεψαν στὶς καρδιές τους τὴν ἀγάπη γιὰ Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα. Ἄν, μὲ αὐτὴ τὴν παιδεία, ἔχουμε νέους σὰν τὸν Γιῶργο, τί θὰ ἦταν ἡ πατρίδα μας, ἐὰν οἱ γιοὶ καὶ οἱ θυγατέρες τῶν Ἑλλήνων γαλουχοῦνταν μὲ τὰ ἱερὰ νάματα τοῦ ἔθνους καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἀλλὰ ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε. Ἕνα μικρὸ λεῖμμα φθάνει, ποὺ θὰ γίνει ζύμη γιὰ νὰ ζυμώσει καὶ πάλι ὅλο τὸ φύραμα…