ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (Φ. 1912)

 

Η δέηση Ελλήνων Ιερέων για αποφυγή Τυφώνα στις ΗΠΑ

 

 Η γενικότερη κατάσταση δεν πάει καλά. Ο Πλανήτης Γη πνέει τα λοίσθια. Όλα δείχνουν πως διανύουμε έσχατους καιρούς. Αναφέροντας τη λέξη ¨καιρούς¨ ο νους μου πήγε αυτομάτως στα καιρικά φαινόμενα και τα έκτακτα δελτία καιρού. που πληθύνονται ως οι ημέρες. Ο τυφώνας «Μίλτων» στην Φλόριντα της Αμερικής σάρωσε τα πάντα στο διάβα του, αφού άφησε πίσω του θανάτους, ερείπια και αλόγιστες καταστροφές.

Στην Ευρώπη οι καταρρακτώδεις βροχές σκέπασαν ολόκληρα χωριά με  το νερό προκαλώντας κι αυτές μεγάλες καταστροφές, στην Νοτιοανατολική Ασία ο σιμούν σαρώνει χωριά και παραλίες με εκατόμβη θυμάτων, ενώ στην Αφρική η λειψυδρία  έχει γίνει συνώνυμο της καταστροφής της ζωής.

Η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο και από ό,τι διαφαίνεται στον ορίζοντα οι περιφερειακοί πόλεμοι δείχνουν πορεία προς Μεγάλο Γενικό Πόλεμο, ίσως και Αρμαγεδδώνα. Αλλαγή σκηνικού δεν αναμένεται να έχουμε μέσα στο επόμενο χρονικό.

Πάνω σ΄αυτές τις σκέψεις διάβασα μία είδηση από την Αμερική, που μου έφερε στη μνήμη ένα γεγονός. Πριν κτυπήσει ο Τυφώνας την Φλόριντα της Αμερικής μετακινήθηκαν προς ασφαλείς περιοχές οι  κάτοικοι.  Ιδιαίτερη αναστάτωση επικράτησε στο ελληνικό χωριό, Τάρπον Σπρινγκς, σπίτια και επιχειρήσεις του οποίου υπέστησαν ζημιές από τον προηγούμενο τυφώνα, «Ελένη».

Στις αρχές της εβδομάδας, ο ιερατικός προϊστάμενος της ιστορικής κοινότητας του Αγίου Νικολάου, Τάρπον Σπρινγκς, π. Aθανάσιος Χαριλάου, κρατώντας την εικόνα του Αγ. Νικολάου, μαζί με τον π. Πάππα Φάνη, έκαναν στο κοντινό Σάνσετ Μπιτς, δέηση για την απομάκρυνση του τυφώνα, που απειλεί ζωές… Ο Τυφώνας πέρασε χωρίς μεγάλη ορμή και μεγάλες ζημιές από το χωριό, στο οποίο πολλοί κάτοικοι είναι Έλληνες σφουγγαράδες.

Πάνε δεκάδες χρόνια, κάπου κάπου  διάβαζα στις εφημερίδες Ιεροί  Ναοί της Χριστιανοσύνης, έκαναν λιτανίες με περιφορά εικόνων Αγίων προσευχόμενοι για την επούλωση μιας τοπικής κακοτοπιάς. Πότε πανδημίας υγείας, άλλοτε ανυδρίας και αναβροχιάς και γενικά αποφυγή της έννοιας του κακού. Σε πολλές περιπτώσεις εισακούονταν οι δεήσεις, ίσως γιατί ιερείς και πιστοί ήταν πιο αγνοί Χριστιανοί.

Σήμερα γιατί ξεφύγαμε από αυτό το είδος της προσευχής, τόσο είμαστε βουτηγμένη στην αμαρτία; 

 

ΒΔΚ