Μνήμη Βασίλη Κωστάρα (Φ. 1915)

 

Ο φίλος συμπατριώτης μου, κορυφαίος Διανοούμενος — Συγγραφέας - Δημοσιογράφος, έφυγε από κοντά μας την 21ην Νοεμβρίου 2000.

  Ήταν το ξαφνικό και το άδικο που έσφιγγε την καρδιά, στα βλέφαρα η βροχή και το αμείλικτο γιατί στην πίκρα των χειλιών μας. Αδυνατούσε να παραδεχτεί το άγγελμα το θλιβερό της πρόωρης φυγής σου.

*

Κι' απούσα, δεν ήξερα, πως

όταν ο ουρανός έστελνε τις αστραπές

τις βροντερές στη γη, ήταν γιατί τις πύλες του

άνοιγε διάπλατα πανευτυχής να σε καλωσορίσει...

*

Φίλε ακριβέ μου, έφευγες

και η είδηση με πρόφτασε αργά, έτσι ήθελα

να ζυγώσω το θλιμμένο μου μάγουλο

στην απέριττη σορό σου,

μήπως και μεταλάβω ακόμα λίγο

από την αύρα της αμέτρητης σοφίας σου.

 

Έτσι ήθελα, να αφήσω πάνω στο στέρνο της πάναγνης καρδιάς σου, ευγνωμοσύνης δώρο ένα μπουμπούκι τριανταφυλλιάς, να ασπαστώ με αγάπη τα αγιασμένα δετά σου χέρια μήπως μπορέσουν να λυθούν ξανά, και ευλογήσουν τα όμορφα κι αιώνια νοήματα του Κόσμου.

*

Μας πόνεσες πολύ ακριβέ φίλε,

Καλό Ταξίδι σου λοιπόν,

όμως, όταν θα έρθω εκεί πάνω,

κοίτα μην πιάσεις

το απόσκιο και κρυφτείς,

το βλέμμα μου να ξέρεις,

στο ξέφωτο του πιο λαμπερού μονοπατιού

θα σε αναζητεί...

 

Της Μίνας Πέτρου – Βενετσάνου

Θεατρική Συγγραφλεας – Ποιήτρια

 

Από την ποιητική της συλλογή «ΣΠΟΥΔΕΣ ΟΔΥΝΗΣ»

εκδόσεις «ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ»