Ο Άνθρωπος η ¨Κορωνίδα της Δημιουργίας¨ (Φ. 1918)

 

 

 Γράφει ο Νικόλαος  Κ. Ηλιόπουλος*  

 

 Δεν είναι ο άνθρωπος ένα ον απομονωμένο εκ του υπολοίπου της Δημιουργίας, αλλά, ως εκ της φύσεώς του, είναι συνδεδεμένος με το σύνολον του σύμπαντος, όπου το σύμπαν αντανακλά στο πρόσωπό του· «γιατί μέσα στα καθαρότερα βάθη του στήθους μας ανασαλεύει ένας πόθος: να αφιερωθούμε σε κάτι τι το ανώτερον, το υψηλότερον, το άγνωστον, από ευγνωμοσύνη, και θεληματικά».

 Τα ενυπάρχοντα εις τον άνθρωπο νους, λόγος και πνεύμα, δεν είναι απολύτως ξεχωρισμένα, αλλά συνυπάρχουν εν καταστάσει. 

 Δηλαδή, δεν υπάρχει νους χωρίς λόγον, ούτε λόγος χωρίς πνεύμα. Το ένα είναι μέσα εις το άλλο και καθένα χωριστά. Γιατί ο νους εκφράζεται με τον λόγο και ο λόγος φανερώνεται με το πνεύμα.

 Έτσι, ο άνθρωπος, παρέχει αμυδράν εικόνα της ανώνυμης και αρχέτυπης Αγίας Τριάδος (του ποιήσωμεν άνθρωπον κατ εἰκόνα και ομοίωσιν).  Και εντεύθεν, το μεγαλείον του.

 Άνθρωπος τοποθετημένος επί του μεταξύ του νοητού και αισθητού ορίου, συμμετέχοντος και των δύο κόσμων, του κτιστού σύμπαντος και του νοητού επέκεινα.

 Ως όν συνειδητό, έχει επίγνωση του εαυτού  του, της γνώσεώς του, αλλά και των πραγμάτων του κόσμου του, κατέχων κεντρική και εξέχουσα θέση μέσα εις τον υλικό κόσμο.

 Βασιζόμενος εις την πνευματική του οργάνωση, καθορίζει τρόπους ζωής υπό ιδίαν ευθύνη και επιδίδεται με πάθος εις την κατανόηση του κόσμου.

Ο έκτακτος αυτός πνευματικός πλούτος του δίνει την ικανότητα να εξελιχθεί  σε άρχοντα του ζωικού και φυτικού βασιλείου, αλλά και σε εκπληκτικό δαμαστή των τεραστίων δυνάμεων της φύσεως. 

Αυτές οι δυνατότητές του, δηλαδή της επιγνώσεως του εαυτού του και της δυνατότητός του να ερευνά και να γνωρίζει τα πράγματα του κόσμου του, συναποτελούν την ολιστική ιδιότητα, την ικανότητά  του να αισθάνεται το ωραίον και να αποκτά  συνείδηση ηθικής, συνείδηση οδηγόν προς το Θείον.

Το Θείο προνόμιο επιλογής αυτού ή εκείνου.

Το Θείο προνόμιο του σκέπτεσθαι, του νοείν και αποφασίζειν αφ΄ εαυτοῦ.

Με το θείον τούτο προνόμιον, μέσα εις την χαλεπότητα των καιρών, του σκοτασμού του πνεύματος της εποχής των αριθμών, του γδούπου της μηχανής και της «ηλεκτρονικής διακυβερνήσεως» της καρδίας, προσπαθεί, να ερμηνεύσει τον κόσμο και τον ίδιον τον άνθρωπο, δηλαδή την ζωή, τα ιστορικά γεγονότα, αντιλήψεις φιλοσοφικές, ηθικές, θρησκευτικές, κοινωνικές και πολιτικές,  αντιλήψεις αισθητικές και ο,τι υποπίπτει εις την αντίληψή του, ο,τι προκαλεί την προσοχή του και το ενδιαφέρον του.

  Προικισμένος, λοιπόν, αποκλειστικά και μόνον αυτός, με εξαιρετικά πνευματικά χαρίσματα, είναι η Κορωνίς της Δημιουργίας.

 

*Ο Νικόλαος Κ. Ηλιόπουλος, είναι Αξιωματικός ε.α. , Μηχ/κος Ε. Μ. Π., Συγγραφέας – Ερευνητής.