Γιατί δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί σήμερα νοερά ο Χριστός; (Φ. 1921)

 

 

Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα *

Τα Χριστούγεννα, που τα γιορτάζουμε κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες, είναι απολύτως σνυφασμένα με την Γέννηση του Χριστού, από την οποία μάλιστα έλαβαν και την ονομασία τους. Ας θυμηθούμε, τί έγινε στην Βηθλεέμ την Άγια Νύχτα, την Νύχτα δηλ. που γεννιόταν στην μικρή και άσημη πόλη της Ιουδαίας ο Θεάνθρωπος Ιησούς. Επάνω από το ταπεινό Σπήλαιο, που έγινε «λίκνο» του ενανθρωπίσαντος Υιού και Λόγου του Θεού μέσα στην Φάτνη των αλόγων, οι Άγγελοι του Θεού έψαλαν τον δικό τους Δοξαστικό Ύμνο για το μοναδικό αυτό γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δοξαστικό τόσο για το Μεγαλείο του Θεού, όσο και για την Συγκατάβαση και Ευσπλαχνία Του προς τους ανθρώπους, στους οποίους χάρισε το μεγάλο δώρο της Ειρήνης, την οποία  μέχρι την Γέννηση του Χριστού αγνοούσαν ως αγαθό, αφού μοναδικό μέσο συναλλαγής μεταξύ τους ήσαν η βία, οι πόλεμοι και οι σφαγές μεταξύ τους. Μέχρι τοτε η ζωή ήταν μόνο για τους ισχυρούς. Αυτούς που είχαν την δύναμη να επιβάλουν δια της βίας την υπεροχή τους επάνω στους άλλους. Ώσπου ήλθε η ώρα της παρέμβασης στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων του Θεού, ο οποίος απεφάσισε να εφαρμόσει το Σχέδιο της Θείας Οικονομίας για την σωτηρία του Κόσμου. Εκτελεστής του Σχεδίου αυτού υπήρξεν ο Μονογενής Υιός Αυτού, που ήλθε για να διδάξει στους ανθρώπους ένα άλλο τρόπο επικοινωνίας μεταξύ τους μέσω της αγάπης. Με την Εντολή της Αγάπης ως νέο τρόπο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων μακρυά από όπλα και άλλα σύνεργα του μίσους ήλθε ο Ναζωραίος να αλλάξει τον κόσμο, ώστε να τον προετοιμάσει να εισέλθει στην Βασιλεία των Ουρανών, εισιτήριο εισόδου στην οποία είναι η αποδεδειγμένη θητεία στην υπηρεσία της αγάπης προς τον πλησίον. Για το Σχέδιο της Θείας Οικονομίας μάς έχε ομιλήσει πολλές φορές ο Απόστολος Παύλος. Σε κάποια αποστροφή του λόγου του μάς λέει: «Όταν ήλθε το πλήρωμα το χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού Αυτού γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράσει, ίνα την υιοθεσίαν απολαύωμεν».

Την πανηγυρική έναρξη της εφαρμογής του Σχεδίου της Θείας Οικονομίας με την Γέννηση του Χριστού χαιρετίζουν μελωδικά οι Άγγελοι του Θεού, όταν ψάλλουν την Άγια Νύχτα επάνω από τη  Φάτνη της Βηθλεέμ: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Όσοι πιστεύουμε αληθινά στον Τριαδικό Θεό και έχουμε κάνει την καρδιά μας «Φάτνη», για να έλθει και να ξαναγεννηθεί μέσα σε αυτήν ο Χριστός κάθε φορά που γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, τον απόηχο αυτού του ύμνου τον ακούμε νοερά την Νύχτα των Χριστουγέννων, καθώς διαβάζεται το Ευαγγέλιο της Γεννήσεως του Χριστού. Και πέραν αυτού όμως μάς τον θυμίζει η Εκκλησία σε κάθε Θεία Λειτουργία κατά την στιγμή της Δοξολογίας, η οποία αρχίζει πάντα με το «δόξα σοι τω δείξαντι το Φως, δόξαν εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία...».

Με τις σκέψεις αυτές επιστρέφοντας νοερά στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας, για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της εφαρμογής του Σχεδίου της Θείας Οικονομίας, βλέπουμε, πώς το Θείο Βρέφος περνάει διαδοχικά όλα τα στάδια της εξέλιξης του ανθρώπου. Βλέπουμε τον Θεάνθρωπο ως  νήπιο, το οποίο με την βοήθεια του Αγγέλου γλιτώνει τελικά την μάχαιρα του αιμοσταγούς Ηρώδη, που ζητούσε την ψυχή του παιδίου. Ύστερα από μερικά χρόνια Τον βλέπουμε ως 12ετή έφηβο, να διδάσκει στην Συναγωγή. Και τέλος μετά από αρκετά χρόνια τον συναντούμε ως ώριμο πλέον άνδρα να περιέρχεται τις πόλεις και τα χωριά της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας και να κηρύσσει το Ευαγγγέλιο της Σωτηρίας. Κάποιοι από τους ακροατές του λόγου Του, που γοητεύθηκαν από την διδασκαλία Του, απετέλεσαν  τον στενό κύκλο των μαθητών του. Όλοι οι άλλοι, οι συμπαθώς διακείμενοι προς την  διδασκαλία του Ναζωραίου, έγιναν εν ευρεία εννοία μαθητές Του. Είναι γνωστή η αρνητική στάση που ετήρησε το εβραϊκό Ιερατείο απέναντι στην  Διδασκαλία του Χριστού. Γι’ αυτό και Τον επολέμησε συστηματικά από την πρώτη στιγμή της δημόσιας δράσης του. Η εξήγηση για την απόρριψη του Χριστού από το Ιερατείο της Ιουδαίας, ότι δηλ. δεν μπορούσε να πιστέψει στο Σχέδιο της Θείας Οικονομίας και ιδίως στην Θεανθρώπινη ιδιότητα του Χριστού, που προέκυπτε μέσα από αυτό, είναι προσχηματική. Στην ουσία οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν ήσαν διατεθειμένοι να παραιτηθούν από την εξουσία και τα εξ αυτής προνόμια που είχαν επάνω στον εβραϊκό λαό. Όταν αργότερα Τον συνέλαβαν και Τον κατεδίκασαν στον Σταυρικό θάνατο επάνω στον Γολγοθά, γνώριζαν και την θαυματουργό δράση Του και την αληθινή ιδιότητά Του, με την οποία την  πραγματοποιούσε. Η μυθοπλασία τους, που την επιστράτευσαν, για να αμφισβητήσουν την προσωπικότητα του Ναζωραίου και να παρουσιάσουν ακόμη και την εκ νεκρών Ανάστασή Του ως φενάκη, δεν έπεισε κανένα από όλους εκείνους που είχαν πιστεύσει βαθειά στον Χριστό, διότι είδαν με τα ίδια τους τα μάτια, τί ήταν αληθινά ο Χριστός. Ήσαν όλοι εκείνοι, που είχαν κάνει την καρδιά τους «Φάτνη», μέσα στην οποία ξαναγεννιόταν κάθε χρόνο νοερά ο Χριστός. Ήταν τόσο μεγάλη η πίστη τους σε Αυτόν, ώστε, όταν η συγκυρία τούς έφερε στο δίλημμα, τί από τα δύο ήθελαν να προστατεύσουν, την ζωή τους ή τον Ναζωραίο, δεν εδίστασαν να θυσιάσουν την ζωή τους, για να μη προδώσουν τον Θεό τους. Έτσι ακριβώς εσχηματίσθησαν τα νέφη των Μαρτύρων με μοναδικό μοχλό την αξιοθαύμαστη πίστη τους.  Πόσο όμορφα μάς περιγράφει την δύναμη της πίστης ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του, όπου μάς ομιλεί για το φαινόμενο των μαρτύρων: «...Δια πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων...άλλοι δε ετυμπανίσθησαν ου προσδεξάμενοι την απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν...» (Εβρ ια΄ 33 επ.).

Εάν λοιπόν δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί σήμερα νοερά μέσα μας ο Χριστός, φταίει γι’ αυτό η σκληρή ή αδιάφορη προς Αυτόν καρδιά μας. Την Γέννηση του Χριστού πριν την γιορτάσουμε ως εκκλησιαστικό γεγονός, πρέπει προηγουμένως να την ζήσουμε ως βίωμα καρδιάς. Όσο αυτό λείπει, μάταια περιμένουμε να ξαναγεννηθεί νοερά μέσα μας ο Χριστός, για να γιορτάσουμε σωστά τα Χριστούγεννα. Το ίδιο ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, και για τα έθνη και  τους λαούς. Εάν ρίξουμε μια ματιά σήμερα σε διάφορα κράτη του λεγόμενου «χριστιανικού κόσμου», θα δούμε, γιατί ο Χριστός δεν μπορεί να βρει «Φάτνη» σε αυτά, για να έλθει και να ξαναγεννηθεί σήμερα νοερά την ημέρα που τιμάται η Εορτή των Χριστουγέννων. Τί «Φάτνη» προσφέρουν λ.χ. σήμερα στον Χριστό τα Ορθόδοξα έθνη της Ρωσσίας και της Ουκρανίας που αλληλοσκοτώνονται καθημερινά στα πεδία των μαχών αποποιούμενα εμπράκτως το μεγάλο «δώρο» της Ειρήνης, που μάς έφερε τότε το Θείο Βρέφος; Και τί περιεχόμενο θα είχε σήμερα ο «Αγγελικός ‘Υμνος», όταν η «Ειρήνη» που έψαλαν οι Άγγελοι επάνω από την Φάτνη της Βηθλεέμ την Άγια Νύχτα είναι σήμερα «πνιγμένη» στο αίμα;  Το ίδο ισχύει ασφαλώς και για όλα ανεξαιρέτως τα, κατ’ όνομα μόνο, «χριστιανικά κράτη», που υποστηρίζουν πολεμικούς σχεδιασμούς ή συμπράττουν σε αυτούς. Έτσι γιορτάζοντας σήμερα τα Χριστούγεννα, μολονότι λείπει από αυτά ο Χριστός, στην ουσία γιορτάζουμε τις εξωτερικεύσεις της Γιορτής: τα φώτα και τα στολίδια της! Αυτό είναι τελικά σήμερα τα Χριστούγεννα για όσους από εμάς τα γιορτάζουμε χωρίς Χριστό. 

 

*Ο κ. Αλέξανδρος Π. Κωστάρας, είναι Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης, από την Κόρινθο